Na dzień dzisiejszy Włochy pozostały jedynym państwem, który rygorystycznie utrzymał przy swej funkcji Green Pass. Ponadto 2 marca Draghi – premier włoski – podpisał nowy dekret, który przedłuża funkcje powyższego na następne 540 dni.
Krótko mówiąc trzy dawki szczepionki i kolejne dawki przypominające, są niezbędne do prowadzenia życia codziennego.
75 % ludności włoskiej doskonale przyzwyczaiło się do współżycia z Zieloną Kartą w kieszeni. Uważają ją nawet za słuszną i poddają się restrykcjom narzucanym przez państwo bez oporów. Restrykcje te nie są dla nich uwłaczające, nie zadają też pytań, nie namyślają się również nad problematyką pandemiczną.
Pozostałe 25 % ludzi jest na prawdę zdesperowanych, traci nadzieję na powrót do akceptowalnych warunków życia. Konstytucja wydaje się być okazem z muzeum. Jej punkty w dużej mierze zostały zbezczeszczone.
Obywatele nie mają już prawa do pracy. Właśnie na pracy bazuje konstytucja włoska, to ona jest fundamentem. Natomiast dziś pracownicy wszelkich kategorii, nie mogą wejść do swoich miejsc pracy bez Green Pass (bez możliwości zrobienia testu).
W telewizji słychać pochwały wobec narodu włoskiego. Słychać, że to dzięki odpowiedzialności obywateli Italia wychodzi z pandemii. Obywatele są odpowiedzialni, ponieważ grzecznie się zaszczepili. Jednak to nie odpowiedzialność, a szantaż zmusiła ich do szczepień. Groźba utraty pracy stała się decydująca.
Poszkodowani są przede wszystkim ludzie młodzi, którzy w żaden sposób nie mogą rozpocząć własnego życia. Wejście na uniwersytet jest poprzedzone obowiązkiem okazania Green Pass, wejście do fabryki również. Przemieszczanie się autobusem czy pociągiem jest niemożliwe bez zielonej legitymacji.
Rozmowa kwalifikacyjna rozpoczyna się pytaniem o szczepienie na covid 19. Jeżeli dany kandydat nie ma zakończonego cyklu trzech dawek, nie może kontynuować dalej rozmowy.
Autor: Urszula Bernacka